ΓΕ.Λ ΣΟΧΟΥ
PROJECT ΓΛΩΣΣΑ ΚΑΙ ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ
''ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΙ ΟΧΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ"
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ: ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΕ0401
ΣΥΝΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΙ:
ΜΑΡΙΑ ΧΑΧΑΜΙΔΟΥ ΠΕ02
ΝΑΤΑΛΙΑ ΠΕΛΤΕΚΗ ΠΕ0404
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΓΑΚΗ ΠΕ0402
ΓΟΥΛΙΟΥ ΝΙΚΗ ΠΕ03
ΚΑΡΑΓΙΟΒΑΝΝΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΣ ΠΕ01
Στο πλαίσιο της δράσης "Γλώσσα και οικολογία", οι μαθητές αφού μελέτησαν κείμενα που αναφέρονται στο σχετικό θέμα συζήτησαν μέσα στη σχολική μονάδα για τη σημασία του φυσικού περιβάλλοντος στη ζωή του ανθρώπου, την υποβάθμισή του και τις τραγικές επιδράσεις της. Παρακολούθησαν σχετικά video και πραγματοποιήθηκε συνδιδασκαλια με δύο εκπαιδευτικούς. Έπειτα από τη διαδικασία αυτή, μία μαθήτρια ανέλαβε και ετοίμασε video στη φύση. Μία ομάδα μαθητριών παρουσίασαν power point, αναφορικά με το φυσικό περιβάλλον και τη σωστή χρησιμοποίηση της γλώσσας στην παρουσίαση των προβλημάτων που ανακύπτουν από την υποβάθμισή του. Για τη δράση επίσης, οι μαθητές/τριες συνέταξαν κείμενα σχολιασμού και δημιούργησαν ποιήματα με θέμα το περιβάλλον. Επίσης, πραγματοποιήθηκε εκδρομή για τους μαθητές της Α και Β Λυκείου στο πλαίσιο της δράσης στο Εθνικό πάρκο Μακεδονικών Τεμπών.
ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΑΘΗΤΩΝ/ΤΡΙΩΝ
ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΥΠΟΘΑΛΑΣΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ
Η ψυχίατρος που γράφει αυτό το κείμενο αναπτύσσει το πρόβλημα της περιβαλλοντικής μόλυνσης, τα αίτια που το προκαλούν και τα αποτελέσματα που απορρέουν από την εκδήλωση του.
Στις πρώτες παραγράφους δείχνει παραδείγματα αλλά και προσπαθεί να εξηγήσει την προσπάθεια απόκρυψης αυτού του προβλήματος από τους ανθρώπους. Η κλιματική αλλαγή και η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι πολύ λίγα και μικρά για να περιγράψουν την κατάσταση που βρισκόμαστε. Το πρόβλημα είναι πολύ μεγαλύτερο. Αναφορικά με την απάντηση στο ερώτημα του Badiou «τι σημαίνει να ζει κάνεις», η ικανοποίηση των αναγκών και η επιδίωξη των ατομικών συμφερόντων είναι μια πολύ φτωχή εκδοχή της ανθρωπότητας. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, ο άνθρωπος δεν σκέφτεται το πως να αντιμετωπίσει ένα από τα πιο σημαντικά προβλήματα αλλά και το πως θα καταφέρει να αποκτήσει ό,τι επιθυμεί. Ο άνθρωπος δεν σταματάει στην ζωή του να θέλει όλα αυτά τα «φτωχά» πράγματα που έχει ως επιθυμία. Κάνει τα πάντα, ό,τι μπορεί για να τα αποκτήσει. Σε αυτήν την πρόταση, η «φτώχεια» αντιπροσωπεύει και όλους αυτούς που επιτρέπουν την απόκτηση αυτών των αγαθών. Για παράδειγμα, ο άνθρωπος δεν θα σκεφτεί να μην αγοράσει κάτι που του αρέσει ενώ ξέρει ότι η αγορά αυτού του προϊόντος θα βάλει το λιθαράκι της στην μόλυνση του πλανήτη. Αντιθέτως θα σκεφτεί ότι δεν κινδυνεύει κανείς στην φύση μόνο από την δική του ανάγκη για την οικειοποίηση της ύλης. Δεν μπορεί να συναισθανθεί πόση ζημιά αναμένεται να προκαλέσει το υλικό αγαθό αλλά θα τον νοιάξει μόνο να ικανοποιήσει την επιθυμία του. Αυτό μας παραπέμπει στην παιδική μας ηλικία. Όταν δεν μπορείς να σκεφτείς τις αρνητικές επιπτώσεις μιας ενέργειας θεωρείσαι ένα μικρό παιδί. Μόνο τα μωρά και τα μικρά παιδιά θα κάνουν τα πάντα και θα απαιτήσουν για την ευχαρίστηση τους χωρίς δεύτερη σκέψη διότι τους ενδιαφέρει μόνο το δικό τους καλό. Η δεύτερη φράση «φτωχή παιδιάστικη ζωή» συνδέεται με την προηγούμενη και χρησιμοποιείται για να μας δώσει ένα ολοκληρωμένο νόημα. Καταρχήν υπάρχουν δυο προτάσεις για το «τι σημαίνει να ζεις κανείς». Η πρώτη για όλους αυτούς που δεν έχουν τα μέσα για να ζήσουν δηλαδή η ζωή τους είναι μια βιοπάλη. Η δεύτερη είναι για αυτούς που έχουν μερικά μέσα για να ζήσουν που τα ονομάζουμε ως φτωχή παιδιάστικη ζωή. Όπως ένα παιδί δηλαδή που το ενδιαφέρει μόνο η κατανάλωση παιχνιδιών και αντικειμένων. Ένα παιδί δεν μπορεί να καταλάβει τα προβλήματα των μεγάλων αλλά ούτε και αυτά όλου του πλανήτη. Το ενδιαφέρον του περιτριγυρίζεται γύρω από τα παιχνίδια του. Αυτό γίνεται και με τους ανθρώπους που βρίσκονται στην δεύτερη κατηφοριά με τα μέσα για να ζήσουν. Δηλαδή δεν θα προτιμήσουν να κάνουν κάτι ωφέλιμο και έτσι να ωφελήσουν όλο τον κόσμο στην προκειμένη περίπτωση αλλά αντιθέτως θα προτιμήσουν να διαλέξουν τον εύκολο τρόπο και να κάνουν την επιθυμία τους πραγματικότητα. Αυτοί οι άνθρωποι δείχνουν το ενδιαφέρον τους μόνο στην κατανάλωση αντικειμένων. Για παράδειγμα τα παιδιά παίζουν με παιχνίδια που μπορεί να είναι πολύ βλαβερά προς το περιβάλλον ενώ σε άλλη περίπτωση θα μπορούσαν να βγουνε έξω στην φύγω και να παίξουν με ένα διαφορετικό και πιο ωφέλιμο τρόπο. Αυτό κάνουν και οι ενήλικες ,δηλαδή παίρνουν πράγματα μόνο και μόνο επειδή τους αρέσουν και δεν επιλέγουν τον σωστό τρόπο απέναντι στην γη. Για όλα αυτά που αναφέρθηκαν παραπάνω ο Badiou υποστήριζε ότι η αληθινή ζωή είναι απούσα και δεν υπάρχει αυτή την στιγμή.
Κ. ΑΝ.
Σύμφωνα με το κείμενο με τίτλο « Αν η φύση πεθάνει, πεθαίνουμε κι εμείς», ο Κρεγκ, ο δημιουργός της ταινίας «Ο δάσκαλός μου, το χταπόδι» περιγράφει την απόφαση που πήρε και τα ευεργετικά της αποτελέσματα να εξερευνήσει τη φύση και ειδικότερα το υποθαλάσσιο δάσος των κελπιών. Ο ίδιος είχε μεγαλώσει δίπλα στη φύση και καθώς σε μεγαλύτερη ηλικία απομακρύνθηκε σχεδόν τελείως από αυτήν, αυτό τον έκανε να υποφέρει και ο ίδιος αλλά και η οικογένειά του, καθώς δεν είχαν πια την ίδια ποιότητα ζωής που θα είχαν δίπλα στο φυσικό περιβάλλον.
Εμείς, ως αναγνώστες του συγκεκριμένου κειμένου αντιλαμβανόμαστε το ευ ζην σαν έναν ευχάριστο τρόπο ζωής ,σαν κάτι που μας προσφέρει γνώση. Είναι επίσης σημαντικό για την ευζωία μας δηλαδή για μια ζωή με απολαύσεις , ανέσεις και για την καλοπέραση μας.
Το ευ ζην έχει μεγάλη σημασία για όλους τους ανθρώπους, τους μικρούς και τους μεγάλους, διότι μεγαλώνουν στη φύση και μέσα στα δέντρα, στις πρασινάδες και από τη μικρή τους ηλικία ζουν την καθημερινότητα τους μέσα στον καθαρό αέρα και όχι στο καυσαέριο. Ειδικότερα, προσφέρει μία άνεση και καλοπέραση η ζωή στη φύση, καθώς τα μικρά παιδιά αρχικά έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν για παιχνίδι και έτσι αποφεύγουν τη στενή και συχνή επαφή με το κινητό τηλέφωνο. Επίσης μαθαίνουν πώς να συμβιώνουν με τα ζώα και να προσφέρουν σε αυτά. Προσφέρει χαρούμενες αναμνήσεις που σε μια πόλη δύσκολα θα είχαμε αποκτήσει. Από την πλευρά των ενήλικων, είναι εξίσου πολύτιμη η επαφή με τη φύση, καθώς μπορούν να εκμεταλλεύονται το φυσικό περιβάλλον για τρέξιμο για να εκτονώνονται από τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας, αλλά βεβαίως και για να αθλούνται και να εξασφαλίζουν έτσι τη σωματική τους ευεξία και υγεία. Μπορούν, ακόμη να εκμεταλλεύονται κάποιον χώρο για καλλιέργεια βιολογικών προϊόντων ώστε να μη στηρίζεται η διατροφή τους σε τρόφιμα φρούτα και λαχανικά με φυτοφάρμακα. Οι αυλές, ακόμη την άνοιξη είναι γεμάτες με λουλούδια και τα δέντρα είναι πυκνά και ζωντανά καθώς δεν τα πνιγεί το καυσαέριο με αποτέλεσμα να δίνει μια ευχάριστη αίσθηση στους κατοίκους της . Καθένας έχει τη δυνατότητα να δεθεί συναισθηματικά με πιο απλά πράγματα που όλα ως στοιχεία της φύσης προσφέρουν απλόχερα υγεία, αλλά και χαρούμενες και ξέγνοιαστες στιγμές και όχι με ηλεκτρονικές συσκευές που απομονώνουν τον άνθρωπο και τον αλλοτριώνουν.
Επομένως, έχει μεγάλη σημασία η φύση στην ζωή μας για να εξασφαλίσουμε το ευ ζην με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, μέσα στη φύση και να πετύχουμε την ποιότητα στη ζωή μας.
Μ. ΜΠ.
Ο βιασμός της φύσης
Στο κειμενικό απόσπασμα της Μάρω Παπαδημητρίου “Είναι” αναγράφονται πολλά ίχνη βιασμού της φύσης. Αλλού πιο έντονα και αλλού πιο αχνά μπορούμε όλοι να δημιουργήσουμε διάφορες εικόνες στο μυαλό μας διαβάζοντας τα όσα έγραψε και τουλάχιστον εμένα κανένα ευγενικό συναίσθημα δεν με συνεπήρε. “Οι κουκουναριές που άπλωσαν ρίζες κάτω από την άσφαλτο”, “ποτάμια τοξικά και δάση αποκαΐδια, ζώνες νεκρές, πνίχτρες βροχές, ρέματα μπαζωμένα..” Αυτές οι εικόνες και άλλες πολλές σε συνδυασμό με την ασφυξία της τσιμεντένιας πρωτεύουσας μας έρχονται στον μυαλό. Έχοντας ζήσει τα μισά σχεδόν χρόνια της ζωής μου σε χωριό μπορώ να πω ότι είμαι ευγνώμων που δεν αντικρίζω τέτοια θεάματα. Όμως αυτές οι καταστάσεις δεν μπορούμε να ισχυριστούμε ότι καθίστανται και ανύπαρκτες. Έχω δει την φύση να καταπνίγεται από σίδερα, τσιμέντο και καυσαέρια όπως όλοι μας.
Η συγγραφέας αναφέρει πως “εγώ και συ που δεν φταίμε νομίζουμε¨, υποδηλώνει πως όλοι μας φταίμε, οι πράξεις μας μπορεί να φαίνονται ασήμαντες μα δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλοι μαζί συμβάλλουμε σε κάτι μεγαλύτερο. Αυτό το κάτι είναι η διάσωση του πλανήτη μας, του σπιτιού μας, του πλανήτη που εμείς οι ίδιοι θέσαμε σε κίνδυνο. Διαβάζοντας ξανά και ξανά τις καλογραμμένες αυτές σειρές που απλά αποζητούν την οικολογική συνειδητοποίηση όλων, δεν μπορώ να νιώσω τίποτε άλλο πέρα από μία έντονη απαισιοδοξία.
Ακόμα και αν κάποιοι από εμάς προσπαθούμε, αν δεν ενώσουμε όλοι τις δυνάμεις μας δεν θα υπάρξει κάποια αντιληπτή αλλαγή. Πρέπει να θέσουμε κάποια όρια. Να αφήσουμε τις σύγχρονες μεγαλουπόλεις να αναπνεύσουν, να αντιμετωπίσουμε τον αστικό τρόπο ζωής διαφορετικά και να προσπαθήσουμε να μειώσουμε την κλιματική αλλαγή που προκαλούμε στο περιβάλλον. Τότε και μόνο τότε θα έχουμε μια ελπίδα ότι δεν καταστρέψουμε τον πλανήτη μας ολοσχερώς. Όπως είπε και ο μεγάλος φιλόσοφος Gandhi: υπάρχουν αρκετές πηγές για τις ανάγκες μας στην Γη, μα όχι για την απληστία μας. Από τότε που διάβασα αυτή την φράση, την σκεφτόμουν συχνά και σε κάθε υπερκαταναλωτική μου δράση ηχούσε στα αυτιά μου, κάνοντας με να καταλάβω πως υποσυνείδητα κάνουμε τόσο κακό στο περιβάλλον. Για να συνοψίσω, δεν τρέφω πολλά θετικά συναισθήματα για όσα συμβαίνουν γύρω μας αλλά και για τις τραγωδίες που περιγράφονται στο κείμενο. Στέκομαι όμως αισιόδοξα στο ενδεχόμενο της δημιουργίας οικολογικής συνείδησης όλο και περισσοτέρων πολιτών και στις προσπάθειες που γίνονται για την αλλαγή όλων αυτών.
Α. Βερβ.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου